bakıcı

Şu an yazdıklarım her zamanki fikirlerim olmakla birlikte az önce izlediğim videonun etkisiyle kabarmış sinirimle ortaya çıkıyor.

bir insanın en büyük hazinesi nedir sizce? hayatta en kıymet verdiği şey..en büyük dünyevi sevgi nedir? ben mi çok anaçım acaba ama bence kesinlikle evlat sevgisidir. iki kız annesi olarak söylüyorum ki onlardan daha kıymetli birşey yok benim için.
peki insan en sevdiğini en kıymetlisini, canından ötesini hiç tanımadığı birine nasıl emanet edebilir anlayamıyorum. son çıkan bakıcı dehşeti bei çıldırttı. ben zaten o tür videolara pek bakamam içim almaz dayanamam. hırsımdan hasta falan olurum genelde.

ee ne yapacağız peki değil mi. işi gücü bırakıp oturacakmıyız. kreşe bile veremeyecek miyiz?
vallahi bence gerekiyorsa evet en azından minicik bebeği hiç tanımadığımız insanlara emanet bırakmayacağız.evet benim kızımda kreşe gidiyor. ama kendini ifade edebilecek yaşta olduğu için gidiyor. rabbim mecbur bırakmasın ama küçücük bebeğimi asla bakıcıya (tamam çok iyi bildiğiniz biri olabilir belki ama) bırakmam. öyle anlar geliyor ki babalarının bağırmasına bile tahammül edemiyorum. onalar benim nurum. bana emanet onlar. yeri geliyor öpmeye sevmeye kıyamıyorum. benim minik bal sabahtan beri tüm sabrımı zorladı. az önce uyudu ve uyurken onu öpmeye kıyamadım. şu an hırsımdan ağlıyorum. annler lütfen bebeklerinizi bırakırken çok iyi düşünün. neler duyuyoruz.

çok seviyorum bebişlerimi ya. Rabbim onlarla imtihan etmesin inşaallah.