neden yazamıyorum acaba artık eskisi gibi heyecan içinde.ilk nedeni fotoğraf makinamım bozulması sanırım.resim koyamayınca yamam gereksizmiş gibi geliyor bana. bir de sanırım baharın gelmeye çalışmasıyla birlikte rehavet çöktü üzerime. geçen hafta anneanneme yani sungurluya gittim. tüm teyzelerim ve bir kaç kuzenim ordaydı. güzel bir kaçamak oldu bize. insan belli bir yaştan sonra akrabalarının üzerine daha mı çok düşüyor acaba. akrabalık önemi daha mı iyi anlaşılmaya başlanıyor. belki de....
kızlar her geçen gün daha yorucu olmaya başlıyor. büyük kuzumun çanakkale gösterisi var hazırlıklar tam gaz devam ediyor.küçük balık her gün biraz daha hareketleniyor. çekyat tepelerinden inemiyoruz. fiziksel olarak çok yoruluyorum yani. Allah bu günlerimizi aratmasın. ne güzel uğraş bunlar değil mi?büyüdükleri zaman kimbilir nasıl özleyeceğim evdeki her hallerini. o yüzden tadını çıkarmaya çalışıyorum "anne" olmanın.Rabbim varlıklarıyla da yokluklarıyla da sınamasın.
elbetteki hergün yemekler pişiyor, konuklar ağırlanıyor sık sık amma tarif yazmak konusunda şu ara biraz isteksizim. umarım çabucak geçecektir.
her günümöüz bir öncekinden daha çok olsun her güzel konuda inşaallah.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder