3 Nisan 2009 Cuma

Uykusuz







işte uykusuz bir gece. anne olmak zor. bugün gündüz de doğru dürüst hiç uyumayan küçük sıpa gece de ritmini bozmadı ve uyumuyor. deli gibi uykusu var ama bebişim uyuyamıyor. sanırım üst diş bayağı bir zor geliyor. evdeki herkese zorluk yansıyor tabii ki. büyümek zor ama büyütmek daha da zor:)
herşeye rağmen o kadar muhteşem bir duygu ki çocuk sahibi olmak, kelimelere dökebilmeme imkan yok. uykusuz ard arda geçen geceler, yorgunluk, ağlama sesinden harap olmuş sinirler, yatağa özlemle bakan gözler, vs..ama herşey sabah gelen küçücük bir gülücükle unutuluveriyor.yada çocuğun size sarılıvermesiyle. bazen hastayken (ki Dilam hep böyledir) sadece yanında sizi istemesi aslında kızılacak değil sevinilecek bir durum. o kadar seviyor ve güveniyor ki size demek ki o acı anında sadece siz ona iyi geliyorsunuz.
yaklaşık 2 sene evvel Dila'ya kzıdığım bir gün bir ablam bana demişti ki, ''kızın ağladığında bile mutlu ol, şükür et ki ağlayabiliyor, şükür et ki koşup yaramazlık yapabiliyor.'' ablanın otistik bir çocuğu vardı vardı ve o günden 6-7 ay sonra vefat etti.
Allah'ım sana şükürler olsun, en küçük zerresini bile hakedemeyecek kadar acizim aslında, ama bana öyle büyük iki ödül, iki emanet verdin ki hayatımı sevinçle, mutlulukla, huzurla dolduruyorlar. o kadar çok seviyorum ki onları, bu yazıyı yazarken dahi gözlerimden yaşlar damlıyor.Rabbim acılarını gösterme bana.

Hiç yorum yok: